Piep! (archiefstuk 2010 )

Piep!

23 apr 2010, 23:46

Ik ben op weg voor een consult van twee uur bij dokter Mens in Leiden. Samen met dokter van Vugt uit Tilburg is hij de autoriteit op het gebied van bekkeninstabiliteit. 
Op mijn vraag of hij mij nog iets te leren had waardoor ik van mijn 7.0 een 7.5 zou kunnen maken op het gebied van mobiliteit heeft dokter Mens me uitgenodigd voor een uitgebreid onderzoek. 



Ik moet er om half elf zijn en rijd er vlot heen. Tijdens mijn schooltijd kwam ik geregeld bij een klasgenoot over de vloer in de straat waar dokter Mens woont – ik weet waar ik moet zijn. 
In een net plastic mapje bewaar ik de ingevulde formulieren die ik per mail van dokter Mens heb ontvangen. Ik zoek tussen de papieren naar het huisnummer van de particuliere praktijk en ontdek tot mijn schrik dat ik dat nummer niet geprint heb. Dat is een tegenvaller. 

Een tikje in paniek bel ik Jaap-Willem, en ja hoor, net waar ik bang voor ben: die staat voor een klas en pakt vijf minuten voor de pauze zijn telefoon niet aan. Met Pieter net zo: ook les! 
Ik stuur de broers allebei een sms’je met de vraag of ze alsjeblieft op de makkelijk toegankelijke website van dokter Mens even vlug voor mij het huisnummer van de praktijk op willen zoeken. Ik trommel op mijn stuur en kijk moedeloos de straat in: niets te zien dat op een praktijk lijkt. 
Ik bel Jorien ook nog maar en die zegt opgewekt dat ze net op het punt staat haar tentamen te gaan maken. “Laat maar zitten dan, ik zoek wel verder”, zucht ik. Maar nee, Jorien gaat me redden, zegt ze. “Ik zeg wel even dat ik wat later bij het tentamen kom en ren even naar de mediatheek om dat nummer op te zoeken!” 
Zo zit ik nog steeds in de auto en keek naar buiten – zonder het huisnummer van dokter Mens. 

“Piep!!” doet mijn mobiel. Jaap-Willem: “35A” 
Aha, daar word ik wijzer van. 
“Piep!!” doet mijn mobiel. Pieter: “35A”. 
Dan zal het in ieder geval wel kloppen. Ik stap uit en loop naar de huizen waarvan de nummers bij 1 beginnen. Bij 29 houden ze op, dat iss nou jammer. 
Intussen begin ik het wel warm te krijgen, ik was zo mooi op tijd maar daar is niets meer van over. Zo goed en zo kwaad renhuppel ik de straat door. Daar is nummer 35A! 
Even weet ik niet wat ik moet denken. Nummer 35A is door een groenstrook met bomen afgescheiden van de rijbaan en herbergt een gezondheidscentrum ter grootte van een flinke bibliotheek: ik sta met mijn auto pal voor de oprit geparkeerd! Had ik dat nou gezien toen ik aan kwam rijden, maar ja, toen wist ik nog niet dat ik naar nummer 35A ging zoeken. 



Afijn, ik haast me naar binnen, inmiddels zeven minuten te laat voor mijn afspraak. De assistente zit aan de telefoon en heeft zo te zien alle tijd voor haar cliënt. Ik wiebel van het ene been op het andere zoals dat bij vrouwen gaat na anderhalf uur autorijden. Wanneer de assistente maar blijft bellen laat ik mijn tas, mijn mapje papieren en mijn jas vlak voor haar neus op de grond zakken en ga zonder verdere toelichting op zoek naar een toilet. Opgelucht betreed ik even later haar kamer weer en kan gelukkig meteen doorlopen naar de dokter. 
“Vertelt u eens waarvoor u komt” begint dokter Mens. 
Op dat moment hoor ik vanuit mijn tas: “Piep!!” Jorien natuurlijk! 
“35A” lees ik even later stiekem terwijl de dokter mijn gegevens in zijn computer invoert. Dat wist ik al. 
Wat ben ik toch een bofferd 
Ik kan terugvallen op die geweldige kinderen van me. 
Ik heb dan dus ook echt geen TomTom nodig. 


(wordt binnenkort vervolgd)

http://www.janmens.nl