Flip en Tessa zijn vrienden die niet op een continentje kijken. Via FaceTime houden ze de contacten warm. Tessa kan nog niet veel meer zeggen dan "FIP!" en Flip zingt al maanden een toontje lager maar zo te zien heeft hun vriendschap daar niet onder te lijden.
Hoe lang hebben we Flip al?, wil Elise weten. Volgende week komt hij bij haar logeren en ze oriënteert zich op zijn overlevingskansen. Ik heb het even opgezocht. Twee oude mini-blogjes. Want voor Flip hadden we jarenlang onze Pino.
Pastorieparkiet te koop
16 mei 2009
We zijn weer thuis. De braderie van de Ontmoetingskerk
2009 zit er op. De nasi en bami na afloop (met 100 man) smaakte prima en de
opbrengst valt helemaal niet tegen. Geen record, dat mag je ook niet verwachten
tijdens een recessie; Met een dikke 15.000 euro, zo'n 1300 euro minder dan
vorig jaar zij wij dik tevreden!
De klapper van deze dag was voor mij de
verkoop van onze valkparkiet Pino: we hebben al 25 jaar een valkparkiet
over de vloer en de laatste (hadden we nu twee jaar) bleek een hopeloze
schreeuwlelijk. Gisteren was ik het beu; ik kreeg de lumineuze inval hem te
koop te zetten op de rommelmarkt. Voor het Goede Doel!
Arie wist het nog beter en parkeerde Pino met kooi en al in het muziekhoekje waar hij de hele dag accordeon zat te spelen: met nog een piano,
een altsax en een drumstel erbij viel Pino's herrie niet op en ja hoor, drommen
kinderen kwamen er op af - met het gewenste gevolg.
In no time was "de Pastorieparkiet"
verkocht. Voor een tientje inclusief oldtimer kooi en een zak voer. Opgelucht zag ik
een vader, op de voet gevolgd door vier kinderen, zich met onze Pino door de menigte
wurmen. En tot nu toe is hij nog niet aan komen bellen dat hij hem weer kwijt
wil....
Overigens kocht ik vandaag op diezelfde rommelmarkt een mooie kooi.
Want nu wil ik een kanarie.
En wel één die zingt!
Broeds besmettelijk??
3 jul 2010
In november kreeg ik voor mijn verjaardag een
kanariepietje van de kinderen. Mijn hartewens nadat wij jarenlang ons leven
deelden met onze Valkparkiet Pino.
Pino 1 legde na 18 jaar het loodje en Pino 2
raakten wij wegens geluidsoverlast op een nette manier kwijt tijdens de
braderie van onze kerk.
Flip de Fluiter, zoals ik het
pietje noemde (Koen zegt Fipdefuiter) heeft het zo te zien prima naar zijn zin
bij ons. Volgens Arie zingt-ie niet zoals het hoort maar ik kan echt enorm van
zijn liedjes genieten. Smaken verschillen nu eenmaal.
Vanmiddag trof ik Flip tot mijn stomme verbazing aan
met een versgelegd ei in zijn kooi. Een prachtig zachtblauw eitje waar Flip op
zijn dooie gemakje het ene na het andere hapje van zat te peuzelen. Ineens
begreep ik waarom hij (zij dus) steeds met veertjes in zijn (haar) snavel in de
weer was. Ook het vogelbadje had zijn bijzondere belangstelling, hij badderde
vreemd genoeg in zijn drinkbakje en zat als een ..... juist ja, broedse kip in
het badje.
Wat een ontdekking. Flip is Filippina. En broeds.
De volgende
chick waar niet meer mee te praten valt. Want onze kippen zitten er ook nog steeds zo bij.
Onverminderd broeds.
Zou het besmettelijk zijn? Hopelijk dan toch alleen bij
vogels.
