Vorige week werd ik verrast door mijn leerling.
Eerder beschreef ik
dat ik strafregels alleen zinvol vind
als ze docent én leerling
iets opleveren.
Mijn overtuiging is
dat die maatregel bij één keer blijft
en dat we anders
samen
op zoek moeten naar
iets beters.
Een juf kan
aan het eind van de dag
vol goede bedoelingen zijn
en doodmoe
en
wellicht de leerling ook
waardoor een gesprek langer duurt
dan wenselijk.
Om dat laatste te voorkomen
gaf ik mijn leerling ter beëindiging van ons gesprek
over
hoe het met hem nog beter kan in de nabije toekomst
een opdracht:
"Weet je wat,
ga daar maar even zitten
en
schrijf twee kantjes voor me..."
Ik bedacht het ter plekke,
voegde er een toe:
"Maar denk er om, het moet over JOU gaan, he"
want ja,
anders slaat dat schrijven nergens op.
Mij ging het niet om strafwerk
maar om reflectie.
Ik wist het ook even niet meer.
Toen ik het welletjes vond
voor die dag
kreeg ik het papier onder ogen.
Mijn verbijstering
werd bij elke regel groter
en mondde uit
in stevige ontroering.
Mijn leerling
had in dat uurtje een ontdekking gedaan
waar hij en ik
in de nabije toekomst
veel aan zullen hebben.
Mijn leerling
leerde mij die middag een lesje leren
dat ik niet gauw meer vergeet.
Met zijn toestemming
plaats ik
een foto van zijn werk.
En ik ben blij met het slot
namelijk
dat hij voortaan blijft
;)
Neem gerust de tijd om
voor- en achterkant
door te lezen.
Het is het waard!!
