Over onze logé onder de douche, wat pies en poep en een paar schoentjes
Aartje is hier een nachtje. Koen logeert in
verhouding te vaak en daarom zijn hij en wij nu aan de beurt. Wat een schat van een joch.
Eet lekker zijn bordje Gado Gado leeg, gaat zonder mopperen naar bed, slaapt de
hele nacht door en is pas om kwart over acht weer op de wereld. Een heel
verschil met broer Koen die je standaard om zes uur naast je bed hebt staan.
Eenmaal wakker moet het mannetje onder de
douche. Hij draagt 's nachts nog een luier en die is lekker nat. Persoonlijk
voelt Aart meer voor het bad maar daar hebben we de tijd niet meer voor. Het is
tenslotte zondag. Ik maak een "badje" in de douchebak en Aart
installeert zich zonder aarzelen onder de warme waterstraal. Omdat hij nogal staat
te wiebelen vraag ik of hij misschien moet plassen? Benauwd kijkt hij me aan en
knikt. Wat nu? "Mag ik onder de douche plassen?" vraagt Aart met zijn
keurige peuterspraakje. In een impuls gris ik het peuterpotje van de plank, die
blauwe schildpad met deksel. Ik hou het potje onder het miniatuurplassertje en
ja hoor, daar komt de plas al. Aangelengd met douchewater wordt het een
imposante hoeveelheid, en Aartje kan weer stil staan. Ik zeep hem lekker in,
hij laat zich zakken op de rand van de douchebak en begint te spelen.
Wanneer het ritueel naar mijn smaak lang genoeg
geduurd heeft maan ik Aart om uit de douchebak te komen. Hij staat op en mijn
oog valt op een bruin streepje van een centimeter of twee op de rand van de
bak. "Moet je soms drukken?" vraag ik en ja, dat is dringend het
geval. Gauw een handdoek om het natte lijfje en hup, de wc op. In no time is de peuternood gelenigd.
Aartje laat zich nu gewillig aankleden en ooooh
wat is dat voor een oma toch een leuk klusje. Armpjes om mijn nek, knuffeltjes
op mijn wang en dat aandoenlijke geklessebes waar geen eind aan komt.
Keurig op tijd zijn we in de keuken waar onze
logé zich het ontbijt prima laat smaken. Daarna is het tijd om naar de kerk te
gaan. Omdat per abuis zijn nette schoenen thuis zijn gebleven heeft Aartje's
moeder fluks een passend paar bij haar vriendin geritseld: goed genoeg om mee
naar de kerk te wandelen. Aart gaat daarmee echter niet akkoord. Hij wenst
zijn eigen schoenen en anders niet. Met enige pressie laat hij zich tenslotte
overhalen - maar hij is nog niet in de
crèche of de vreemde schoenen zijn al uit. Als ik hem ophaal om erbij te
zijn als Opa de zegen uitspreekt heeft Aart dus geen schoenen aan, alleen voor de
terugweg naar huis laat hij zich bepraten.
Ergo, behalve wat poep en pies in de douche en
2x50 meter gezeur over een paar schoenen is onze Aart ab-so-luut de ideale
logé! Waarvan acte.
En de meestgehoorde zin vandaag:
"Oma,
mag ik op de iPad?"
