Even terug in de Dorpslaan

We lopen met Koen en Aart over de braderie van de Ontmoetingskerk.

Overal bekende gezichten. Vrolijke groeten vliegen over en weer, geen wonder want de zon schijnt en het is droog. Dat het 10 graden is mag de pret niet drukken. Na zo'n kleddernatte week is dit de zomer!

De jongetjes willen naar het springkussen, schminken, een oliebol eten met een pannenkoek toe. Het kan allemaal, dit jaar. Totaal anders dan voorgaande jaren is dit, vertrouwd om erbij te zijn - en vreemd zo zonder instrument of kraam. Toen mijn wekker om 7 uur afliep was het stil voor ons huis. Geen fluisterend geroep (dat kan!) van jongensstemmen na een doorwaakte nacht, geen geluid van schrapend ijzer over de stoep, geen luidspreker aan de dakgoot: alsof het gisteren was en niet een jaar geleden, zo dichtbij lijkt het nog.

Koen ontdekt vanmiddag het verband tussen de cijfertjes op zijn lootjes en het Rad van Avontuur, het kan zijn dat hij morgen klaagt over een stijve nek. Dat we met een tas vol "prijzen" naar huis gaan bezorgt onze kleinzoons het overwinningsgevoel van een belangrijke wedstrijd. Dat is leuk scoren voor Opa en Oma. Volgend jaar komen we wéér, de broertjes rekenen er nu al op. 

Of we de braderie niet missen, hoe vaak hoorde ik die vraag vanmiddag? 

Er is zoveel dat we missen en daar komt altijd iets voor in de plaats. Dat hebben we rond voorgaande verhuizingen ook zo ervaren. We stappen de nieuwe pastorie in en beginnen weer van voor af aan. 

In het begin is alles nieuw, tot we onszelf op een dag horen zeggen "vroeger deden we .......". Dan zijn we gewend. En zo hoort het ook. Vrijdagavond volleyballen met de nieuwe kerkenraad - en niet slecht, vraag maar na - en zaterdagmiddag al die oude bekenden begroeten - en beide keren met een gevoel van thuis te zijn. Prachtig toch.

We hebben veel bekenden gesproken - en nog te weinig, hoe kan het ook anders. 

Bij wijze van groet hier (klik) een paar fotootjes om het goed te maken ;) 

Een fijne zondag voor allemaal!