Zondagmiddag in het bos. De zon schijnt. Even de jongetjes luchten, niet te ver weg en niet te lang. Koen en Aart willen wel mee maar dan verkleed als Sint Aart en Piet Koen.
Geen probleem, dat mag. Natuurlijk, wie wil dat missen?
Buiten de voordeur ontdekken de broertjes een dood salamandertje. Platgetrapt tussen de grindtegels, en niet meer los te peuteren, constateert Sint. We zijn net te laat, zijn vingertje zit al onder het lijkje. Gauw naar het bos maar. We lopen bij Oud-Alblas het bos in. Wat een natte blubberzooi, zeg. Ik wist niet dat er zoveel regen gevallen was, zegt Elske. En ik wilde dat ik mijn waterdichte boswachterslaarzen aan had getrokken.
Sint en Piet rennen voor ons uit. Op een bankje zit een man voor zich uit te kijken. Net voor zijn voeten staan de jongetjes stil. De man kijkt op. "Nee maar, Sinterklaas en Zwarte Piet!", doet hij verbaasd. Wij lachen met hem mee. Op zo'n ontvangst zijn Koen en Aart niet voorbereid, ze bewegen zich achterwaarts. Aart, onze dappere driejarige goedheiligman, aarzelt en doet een stapje terug in de richting van de man op het bankje. En hij zegt met nadruk: " Wij sjijn niet ECHT!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten