Moet u niet werken, Oma?, vraagt Koen met een ondeugende grijns. Wat bedoelt hij?, sein ik naar zijn moeder. Koen wil graag logeren. Hij kan
altijd. Oma niet, oma moet werken. Het is weer even wennen na de zomervakantie. Thuis overleg ik met Jorien. Komt het ons dit weekend uit? Zeker wel, laat
ze allebei maar komen. Dat is ons de vorige keer goed bevallen. Zaten de
jongetjes samen ‘s morgens om half zeven aan de lego en kon ik in alle rust
mijn koffie drinken. De boodschap is goed ontvangen, vanmiddag was het zover. In de middagzon (hoe voelde dat ook alweer??) fiets ik de familie tegemoet.
In de verte zie ik het zwaaiende handje van Aart voorop de fiets van zijn
moeder. Ik keer om en we rijden samen huiswaarts. Gezellig!
Zo warm hebben we het deze zomer nog niet vaak meegemaakt met de jongetjes
in de tuin. Ik haal de bejaarde indianentent die we nog altijd huisvesten
tevoorschijn en we eten een ijsje. Zal ik het badje pakken, vraag ik zachtjes
aan Elske. De zwembroeken zitten in de tas, fluistert ze terug. Jorien werpt zich op om het badje op te blazen. Veel groter dan een emmer
is het niet en dat is ook niet nodig. Water is water en nat is nat, de
jongetjes vinden het allemaal even prachtig. De druiven aan de pergola doen het
ook goed. De blauwe zijn al lekker op smaak en een meter boven de grond hangen
er al snel niet veel meer. Die zijn in de mondjes van Koen en Aart verdwenen. Dit is echt genieten, zo’n zomermiddag, die blote lijfjes en dat
geklessebes om je heen. Het blijft opletten. In een onbewaakt ogenblik kiepen
de broertjes minstens een halve kilo kippenvoer in het hok. Hoe ze dat zo snel
voor elkaar krijgen is me een raadsel, mij zou het niet lukken. De kippen
hebben de eerstkomende dagen niets te klagen over de catering.
Elske gaat naar huis, ik hang nog een wasje aan de lijn en zet me naast
Jorien op de bank. Genietend bekijken we de spelende mannetjes. Ikke poepie edaan! roept Aartje. Succes!, wenst Jorien me grijnzend en ik haast me voor een broekinspectie. Bah, wat is dat?? roept Koen met een vies gezicht en in een oogopslag heb
ik de situatie helder: hij is met zijn blote voetjes in de poep gaan staan die
uit het zwembroekje van zijn broer is komen glijden. Met klem gebied ik de jongetjes allebei stil te blijven staan en Jorien en
ik plannen onze strategie: zij neemt Koen in de houdgreep en ik pak Aartje
beet. Op naar het grote bad, onze reguliere logeerattraktie.
Heerlijk hoe je in een bad alles weg kunt spoelen wat je kwijt wilt. Zodra
de broertjes poepvrij zijn gaat het bad vol en spelen ze verder waar ze in de
tuin gebleven waren.
Oma gaat eten koken en Jorien regelt het badritueel.
We zijn een prima team.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten