Rustig zondagje

Tot September 2013 zitten al mijn dagen volgepland met studie. Leuk en inspirerend, zo’n Master, maar je moet niet  verhuizen. En als je toch verhuist moet je nergens moeilijk over doen. Alles laat je door vrienden en familie in de kasten mikken, en in september 2013 ga je kijken wat er allemaal ligt.

Zo staan de zaken er hier ongeveer voor. Ieder vrij moment is bestemd om te schrijven. Interviews, analyses, literatuur, allemaal even interessant – en veel. Vooral véél. Voor ik het weet is een dag voorbij, de vakantie om, het jaar afgesloten. Logeerpartijtjes zoals we die in het vorige huis, in mijn vorige leven, kenden – even snel een kleinkind voor een nachtje inparkeren en daar van genieten, een rondje op de fiets met een zingend ventje aan je stuur: bij de gedachte word ik al sip want ik heb er geen tijd voor. Nu even niet.

Afgelopen week fietste ik met Elske mee naar de bieb, zij met Aart en ik met Koen achterop. Oh, wat kan ik daar toch van blij van worden. Vier minuten heen, tien minuten boeken zoeken en vier minuten terug, met als toegift een Senseootje voordat ik op huis aan ging. Als het dan niet groot kan moet het maar klein. Genieten waar het kan. Een half uur.

Zo ook dit weekend. Ik overwoog een logé maar ….. Jorien moest werken en Arie bereidde de Avondmaalsdienst voor. En ik schrijf, schrijf, schrijf. Nee, logeren – niet zo’n goed idee. Elske meldde zich met een blanco programma voor de zondag en daar groeide mijn plannetje waarmee mijn familiemes mooi aan twee kanten kon snijden: komen jullie hier eten, vroeg ik, en informeer eens wie er nog meer zin hebben? Tien minuten later wist ik dat ik elf man aan tafel kon verwachten. Een retourtje naar de supermarkt en een flinke graai in het schap met convenient food: ik was er klaar voor. Een keuzemenu van Tortellini met spinazie en Ricotta of Perline Pasta met basilicum en pijnboompitten, een grote bak sla erbij en kant-en-klare Tiramisu als dessert. Voor elk wat wils en ruim voldoende.

Voor  Koen en Aart toverde ik een gloednieuw doosje Playmobil met twee riddertjes uit de kast: voordat het uitgepakt was hadden ze al ruzie over het mooiste zwaard. Onder deskundige begeleiding van vader, moeder, opa, oma, tantes en ooms kwam het gelukkig allemaal goed en konden de ridders urenlang ten strijde trekken vanaf het plastic piratenschip dat ik vorig jaar op de rommelmarkt scoorde. Beetje jammer dat ridders en piraten hier altijd zoveel lawaai maken, maar ja wat wil je, een avontuur beleef je niet in stilte. We zijn er aan gewend geraakt en communiceren er behendig omheen.

Met de tafel en stoelen was het even rekenen. We hebben denk ik iets teveel weggegooid met de verhuizing. Eens zien (wanneer?? Help…) of er bij de kringloop nog een paar klapstoelen te bemachtigen zijn, en na de volgende zomervakantie houd ik de campingtafel uit de caravan. Maar dat we in dit huis vlakbij de keuken zitten is heerlijk makkelijk, en we passen met gemak in de grote kamer: dit kunnen we vaker doen. (... ik bereken alvast waar de box moet staan als straks kleinkind nr. 3 erbij is...)

En gezellig dat het was. Een gouden zondagmiddag waar ik weer weken mee toe kan! Samen eten, lachen, beetje gek doen, lekker bij elkaar zitten. Ik zuig het in me op als water in een droge spons en vind mezelf een slimmerd. Want nu heb ik ze in een klap allemaal om me heen, de mensen die me zo gelukkig maken. Studie-(o)ma, nog even volhouden.

Ik verheug me nu al op de herfstvakantie 2013. Bij leven en welzijn.